ვისაც გაინტერესებთ, ჯერ კიდევ ცოცხალი ვარ და თუ გნებავთ ჩემი ხილვა და საუბარი, სიამოვნებით.. მომწერეთ პირადში, დრო და ადგილი.. ცუდად ვარ, უკვე,, არც გამოფენა, არც რაიმე აქტივობა, ეს კი არა, სახლი და არც მაღაზია, არც ეზო, ისაც ერთ ეზოშია ბებიაა და მას თუ ვნახავ ბავშვებსაც ვერ ვუღიმი, რომ მოვიდნენ და მერე რომ არ მოვეფერო ან ხელში ავიყვანო, ან.. ადამიანი მჭირდება, რადგან როგორ ძლიერადაც გიყვარს მარტოობა, მაინც ბოლოს მიხვდები, რომ ადამიანი ადამიანისთვისაა შექმნილი!..

მოწმენდილ ცაზე
იმედად შემორჩენილუ ვარცკვლავის მსგავსად
ხარ ჩემგან შორს,
მარტოდ
და წამითაც არ გახსენდები.

მწამს,
ოდესმე შევძლებ ცაში ფრენას,
შენს გვერდით.

ჩაგკიდებ ხელს.
მოგწყვეტ,
როგორც ხიდან ნორჩ ყვავილს
და ერთმანეთს მივაჭკნებით
ჩვენს ბოლო აციმციმებამდე..

როცა მარტო ვარ და ვხუჭავ თვალებს
მესმის მუსიკა შენი სუნთქვის და
როცა ვიღვიძებ, არ მრჩება კვალი
შენი ყოფნის და მყავდე სულ მინდა.

არა მხოლოდ დღეს, ანდა ხვალ, მუდამ..
და იყოს შენიც, ეს ჩემი სახლი.
ზამთარში თოვდეს და ერთი გუნდა
გესროლო შენ კი ღიმილით დაღლილს

მომიახლოვდე და მე შენ სიცილს
ვაჩუქო კოცნა, ენების ლოკვით.
შენ ჩამეხუტო და მე არ ვიცი
რით დავასრულო, ეს ლექსი მოკლე.

ქუჩებს ამშვენებს ბევრი წყვი...

პაემანი
სარკეში
საკუთარ თავთან

და

მაინც
გძინავს მარტოს.