ზიარების შესახებ, უმეტესად, ის ადამიანები მსჯელობენ, რომლებიც მაზიარებლები არ არიან.
სავარაუდოდ მათ უმეტესობას სახარება არ აქვს წაკითხული.
და ვისაც აქვს - რატომღაც ვეღარ იხსენებს, როგორ იქცეოდა იესო ქრისტე, როდესაც საქმე ყველასგან მოძულებულ კეთროვნებს ეხებოდა.
იესო, სხვების მსგავსად, არ გაურბოდა მათთან შეხვედრას, პირიქით მიდიოდა და კურნავდა.

ჰოდა, ძალიან სასაცილოა, როდესაც ქრისტიანს ეუბნები, რომ ზიარებით შეიძლება დაინფიცირდეს.
გამოდის, არანაირი ძალა არ ჰქ...

დავბადოთ ჩვენს გულებში ქრისტე,
როგორც სულიერი ნორჩი ყვავილი,
და არ მოვაკლოთ სიყვარული,
და მივცეთ ზრდის საშუალება,
გულიდან სისხძარვებში კანის ამოხეთქვამდე,
თუნდაც ჩვენს ბოლო ამოსუნთქვამდე,
რომ ჩვენში არ დაჭკნეს მისი ფესვები..
ამინ!..

უნდა იფიქროს ადამიანმა, ვინ-ვინაა და ვის როგორ და რითი უნდა დაამახსოვროს თავი. მე არაფერი, ამ წერილს სხვების სახელით ვწერ, ვისაც ვიცნობ, ვინც მიყვარს და ვისი ცხოვრებაც ჩემს ყურამდე საერთოდ არ მოდის, მაგრამ ვიცი, რომ სადმე, ვიღაცა ვიღაცისგან იჩაგრება.

თუ ის თვითონ მსხვერპლია, და არაფერი ძალუძს, მის ნაცვლად სხვა გასცემს პასუხს, თუ მისი განწირული ხმა სხვას არ ესმის, გავა დრო და სიკვდილის შემდეგ მაინც მოეკითხება ყოველი სიტყა და ქმედება, ისევე, როგორც ფეხის მუხლებზე დავარდნილის სახეში წი...

ამდენი უსამართლობისა და ტანჯვა-წამების
გამოვლის შემდეგ,
ერთადერთი თხოვნაღა მრჩება უფალთან მისატანი.

ღმერთო,
დრო უნდა ჩერდებოდეს
ჩვენს ბედნიერ წამებზე..

ადამიანები ვივიწყებთ
ერთმანეთის სახეებს,
ხმას,
ზოგჯერ არსებობასაც კი..

უფალი არასდროს გვტოვებს,
მაშინაც კი,
როდესაც ჩვენ ამას ვიჯერებთ,
რომ ვრჩებით მარტო.

ის გამოუვალ სიტუაციაში გვიგზავნის მხსნელს,
ანგელოზს, ადამიანის სახით,
რადგან არ დავკარგოთ მეორე დღის იმედი,
განვაგძოთ ბრძოლა
და ხეზე არ დავკიდოთ ჩვენი სხეული.

დღეს,
რუსთაველის გამზირზე,
ძველი ტექნიკური უნივერსიტეტის შენობა...

ბავშვობიდან რაც მახსოვს,
არასდროს ვეძებდი იოლ გამოსავალს,
ყოველთვის მქონდა იდეა,
ახლა კი პირიქით,
ვცდილობ ვიმოქმედო
რაც შეიძლება მოკლედ და მარტივად.

გავიზარდე მაშინ,
როდესაც დავკარგე ოცნება კარგზე
და დღევანდელი დღის უარესად ჩავლის შიში.

მე მაშინ შევამჩნიე რომ დავბერდი,
როდესაც ახალგაზრდობამ გვერდით ჩამიარა
და ვერ მოვასწარი გაღვიძება.

მე ყოველთვის ვკვდებოდი მაშინ,
როდესაც ვივიწყებდი უფლის ...

შევედი ოთახში,
სადაც მწამდა,
რომ ჰაერზე მეტი სიჩუმე სუფევდა,
სანამ არ შემაწუხა საკუთარმა სუნთქვის ხმამ.

ვუყურებ შენს მომღიმარ ფოტოს
საიდანაც ვგრძნობ,
რომ მოდის იმდენი სითბო,
რაც მეყოფა შენამდე მოსასვლელად,
ჩასახუტებლად

და დარჩენილს,
ცხოვრების ბოლო გზაზე,
ავიტან უფალთან.

უფალი არასდროს გვტოვებს, მაშინაც კი, როდესაც ჩვენ ამას ვიჯერებთ, რომ ვრჩებით მარტო. ის გამოუვალ სიტუაციაში გვიგზავნის მხსნელს, ანგელოზს, ადამიანის სახით, რადგან ...

...თუ მოიძებნა იქ ჩემი ადგილი) — უფალი. ღვთისთვის — ტვირთვა ამ ჯვრის, რომელიც ყოველი დღე უფრო მძიმდება. One Way — One Love არ ვიცი..

...ან ვისაც ყველაზე ძლიერ სჭირდება უფალი, თუნდაც იმ კონკრეტულ სიტუაციაში თვითონაც ვერ ხვდებოდეს ამას. Kaxaber Cxvaradze — kvelaferi kargad ikneba nika axla kvelas gvihirs vinc namdvili xelovania ...