შენ თუ ხარ პოეტი,
მე ვარ, ვისაც ესმის შენი სიტყვის.
შენ თუ ხარ მხატვარი,
მე ვგრძნობ შენს შექმნილ ფერებს.

შენ თუ ხარ სიყვარული,
მე შენი სუნთქვა,
მე შენი სიტყვა,
მე შენი შეხება
გუუულის ფეთქვას ამოვარდნამდე მატკიებს.

შენ თუ გიყვარვარ,
როდესაც მაჩვენებ ტილოს,
მე უნდა გაპატიო ჩემი სიტყვებით დახატვა,
რადგანაც გიყურებ თვალებში
ვგრნობ როგორ იღრუბლები
და ცივ ლოყაზე გზას იკვალავს ცივი წვეთები. ...

თუ ცხარე ცრემლებით ნანობ,
აშენებ სულიერ ბუდეს..

რაც უფრო იზრდები,
კარგო,
მით უფრო ცილდები
ღრუბლებს!..