5:11 AM
გარითმული რაღაცა ნინოზე
ოცნებას ცამდე მოჰყავარ შენთან.
დედა თუ მამა, მამა თუ დედა.
ჰკითხე შენს ქალაქს, ვჭირდები ნეტა?
ჰკითხე შენს გულს და მიიღებ პასუხს?

არ გვესმის დღესაც კაკუნი კარზე
მაგრამ ჩვენ გვესმის ერთმანეთის ხმა.
შენ ფიქრობ ღმერთზე, მე კიდევ მასზე,
ვინც მითხრობს ფოტო ალბომით წარსულს.

მანქანა, გზები, კორპუსი, ქუჩა.
გიხატავ ამ ლექსს. დროს ვკარგავ ფუჭად.
ჩემში თუ ნახავ სულ ერთი მუჭა
სითბოს, გაჩუქებ რადგან მე არ მსურს.

იცი რომ ვაფრენ, უყვარხარ შეშლილს.
ლექსით ვთამაშობ მელოდიურ როლს.
სიტყვებში ვტოვებ ცხოვრების ჩემს წილს,
რომელსაც ერთად გავივლით და სრულ

და..
კატეგორია: ლექსები | ნანახია: 431 | დაამატა: nikadzamiashvili | ტეგები: გაფრენა, დედა, მელოდია, კარი, ქუჩა, კაკუნი, კორპუსი, გზები, ცა, შეშლილი, მანქანა, ალბომი, ოცნება, წარსული, ქუთაისი, ლექსი, თბილისი, რუსთავი, პასუხი, ღმერთი, კითხვა, ქალაქი, ცხოვრება, მამა, ერთმანეთი | რეიტინგი: 0.0/0
სულ კომენტარები: 0
avatar