3:38 PM
* * *
ვიფიქრო ცოცხლებზე ეს ისე ძნელია,
როგორც მკვდარს უმღერო და მანაც ხმა გაგცეს.
რადგანაც ჭრელ-ჭრულა ლექსებზე მღერიან
ისინი, ვინც ხალხი უძიროდ გაძარცვეს.

მარტო ვარ, გოგონა ოცნებებს მინაზებს,
ნახატზე სიგიჟეს ცხოვრებას ვუტოლებ.
ფანჯარა. ცხელი ჩაი ტოვებს ორთქლს მინაზე.
პროტესტი. ბრძოლა და ყვირილი რუპორით!

სიტყვები. "ოცნება", "ცხოვრება" "ხალხს შია",
ვუკიდებ სიგარეტს და გამვლელს ვუწუდებ.
ხედავ და შენც იცი, ქვეყანა ტრაკშია
და თუკი გაქვს ძალა, ხელი გაუწოდე

იმედი გვქონდა და დაგვჩაგრეს, დაგვცინეს
არაფრად აგვიგდეს გვიხმარეს მონებად.
მეც უკვე ვგრძნობ რომ დღეს ნერვები გავცვითე.
ჯერ იმ სიბოროტეს დედა არ მ..ნა!.
კატეგორია: ლექსები | ნანახია: 507 | დაამატა: nikadzamiashvili | ტეგები: ვერბლანი, leqsebi, ლექსი, verlibri, ვერლიბრი, s ნიკა ძამიაშვილი, nika dzamiashvili, ლექსები, tavisufali leqsi, თავისუფალი ლექსი, ckhovreba, verblani, leqsi, ცხოვრება | რეიტინგი: 0.0/0
სულ კომენტარები: 0
avatar