როდესაც საკუთარ თავთან საუბარი მინდა,
ოთახში კი არ ვიკეტები,
ქუჩაში გავდივარ.

მე
ბორდიურზე მჯდომს,
შემიძლია ამოვიკითხო
გამვლელი გოგონას ტკივილი
აღბეჭდილი მის სახეზე,
მაშინაც კი,
როდესაც
ის იღიმის!..

გავდივარ ქუჩაში
და უაზროდ ვხეტიალობ.

ვგრძნობ,
ყოველი შენკენ გადმოდგმული ნაბიჯით
ვუახლოვდები საკუთარ სახლს,

მაგრამ იმასაც ვგრძნობ,
რომ ვერასდროს გავხსნი მის კარს.

პირველად დახატული ყვავილები მასტეხინით
პირადად მე მაქვს.

ზომა - 24 X 30
ზეთის საღებავები, ტილო მუყაოზე, მასტეხინი.

p.s. — ბოდიშს გიხდით, ფოტოს ცუდი ხარისხისთვის.

ლამაზი გამხდარი გოგონა - განწყობა
პირადად მე მაქვს.

ზომა - A4
აკვარელი, ფურცელი

ჩემი ტკივილების საწყისია ცხოვრება,
დასასრული — პოეზია.

ამ ყველაფრის გაძლების
მიზეზიც და მიზანიც — ღმერთი.

შთაგონება — შენ!..

მთავრობა გვეუბნება რომ ვცხოვრობთ სამოთხეში,
რეალურად კი არ ვიცით
დავიჭრათ ფრჩხილები,
თუ ნერვიულობით დავიკვნიტოთ.