მარტოკაცის ბინაში მეტია ღმერთი,
ვიდრე მთელს მის ქუჩაზე..

კარის გამოხურვამდე პირჯვრის გადაწერა
ქუჩაში მეგობრის დასამშვიდობებლად აწეული ხელივითაა,
რომელიც მახსენებს ტრანსპორტიდან შემჩნეულ
ახალგაზრდა გამხდარი გოგონას სახეს,
რომელშიც დავინახე დედობრივი სითბო და ტკივილი
რომელიც ისეთივე ამოუხსნელია ჩემთვის,

როგორც ბინაში დატოვებული ღმერთი,
რომელმაც ჩემს გვერდით იმგზავრა.

ადექი,
გამოდი შენი ნაჭუჭიდან,
რომ შეამჩნიო მზის სხივის ნათება
და შენს გაუცნობიერებლად შეცვლი საკუთარ ცხოვრებას,
სადაც უკვე ლპები,
მოითხოვ წყლულების მოკვეთასა და განბანვას.

მე უკვე წვერიც გავიპარსე,
არყის ნაცვლად წყალიც მოვყლურწე,
სიგარეტის ნაცვლად ფილტვებს
ახლად აყვავებული ხის რტოები ჩავასუნთქე,
მაგრამ არ მიშველა,
რადგან მთავარი ბრძოლა წინაა.

ნუ წამიკითხავ,
იპოვე სხვა ვარსკვლავი,
რომლის ნათებაც თვალს მოგჭრის.

შენს ნებისმიერ განსხვავებულ ქმედებას მიიჩნევ სიგიჟედ.
მუსიკის ზემოქმედება,
ქუჩა, ეზო, სკვერი ან სახლის ოთხი კედელი.
მსხვრევის ხმა სიბნელეში და ქალის კივილი,
დამშვიდება პეპლის ეფექტის მსგავსად.
როდესაც შენში წამალივით ზემოქმედებს,
გრძნობ, განიცდი იმას,
რასაც სხვისი აზროვნება ანაგვისყუთებს
და უამრავი აზრი გაწუხებს იმის შესახებ,
თუ რა იქნება შენს შემდეგ,
ან თუ შენ რამეს ისე ან ასე იზამ შენი წინ ... კითხვის გაგრძელება »