შენ თუ გინდა დამეხმარო, ამ დარბაზიდან რომ გახვალ, გზაზე გადაიყვანე მოხუცი, ადგილი დაუთმე ორსულს და დაეხმარე ხელგამოწვდილს, დაუყარე ორი-სამი მოკბეჩა საკვები ქუჩის ძაღლს ან კატას, რადგან ქუჩაში, რამდენ გახარებულ სახესაც შეძლებ რომ დამანახო, იმდენჯერ შეძლებ გამაბედნიერო.

სანამ ცოცხალი ვარ, რეკლამის გარეშე ვაჩვენებ ხალხს ჩემს სიგიჟეს, ჩემს სამყაროს, ჩემს ცხოვრებას და თუ ვხვდები რომ არც მეუღლე მყავს, არც პოეზია და არც ნახატები ჩემს გარდა არავინ ნახა, სამუდამოდ დავიძინებ.

რამდენიმე ფოტო გუშინდელი დღიდან.
დიდი მადლობა ყველას, ვინც დამითმეთ დრო და მობრძანდით, ვინც ვერ შეძლო, მაგრამ ძლიერ სურდა.
გმადლობთ რომ არსებობთ. მიყვარხართ!. <3

ასევე დიდი მადლობა შემოთავაზებისთვის, დაპატიჟებასა და ყველაფრის მოწყობა, დახმარება, ორგანიზებისთვის წიგნის მაღაზია სანტა ესპერანსადან კარგ, თბილ ადამიანს თამარა შარაშენიძე <3

შეგიძლიათ უყუროთ ჩემი ნახატების ვიდეოს — youtu.be/MUZ9HKcyV8o

ამ წელს კი არადა ფეისბუქზე რაც დარეგისტრირებული ვარ, ამდენი ჩემი პირადი ფოტო ერთდროულად კი არა, ცალ-ცალკეც არ ამიტვირთავს..

ფოტოების ნახვა შეგიძლიათ იხილოთ მოცემულ ბმულზე — facebook.com/permalink.php?story_fbid=477512873156471&id=100026932877112

შენ არ იცი მე როგორი მხიარული ვარ,
საკუთარი თავთან,
მაგრამ არ ვიცი
რომელ თვალში ჩაგაწვეთო ბედნიერების წვეთები.

ნორმალურობა ჩემი მეორე სახეა,
რაღაც სულიერი ნიღაბივით,
რომელიც იძულებული ვარ თქვენთან ვიხმარო.

მსურს მეტროპოლიტენის მუზეუმში
ჩემი ერთი ნახატის ჩამოკიდვა.
და მის მერე უჩინმაჩინის ქუდი.

წლები წამებივით,
დრო კი სიზმარია.
სიზმარი კი იმის წარმოსახვა,
რაც ოდესმე გადაგხდენია, ან მომავალში გელოდება,
შესაძლოა,
ის ხალხიც იხილო, ვინც არ შეგიმჩნევია ქუჩაში,
ან თვალი აარიდე ან საერთო მასაში წამიერად გაქრა.

თუკი ვინმეს გამოვუსალმებ სიცოცხლეს
ვერავინ გაიგებს ამის შესახებ,
ჩვენ ოთხის გარდა
მე, ის, შავი და წმინდა.

მე თუ მიყვარს, ზედ გადავყვები მას
და დავამშვიდებ ნებისმიერი ძალით.

შემიძლია შეგაშინო
და შენ წახვიდე ჩემგან,
მაგრამ ჩემზე მზრუნველს ვერსად ვერავის ნახავ.

მე თუ მივ ... კითხვის გაგრძელება »

დრო.
ათას კაცში მარტო.
დგომა და ლოდინი.

სიტყვა.
სახეზე სითბო.
ხასიათი და განწყობა,
ემოცია,
რომელსაც ვერ შევურჩიე ფერი.

ნიღაბი გაქვს ვარდის,
მაგრამ შენში ვხედავ მინდვრად ამოსულ
მარტოსულ გვირილას
და ყოველი შემოხედვისას სულიერად ვივსები.

დავდუმდებოდი,
რომ არ მქონოდა ნახატი,
რომლის ყურებისას შენს სამყაროში ვცურავ.

... და მიხარია,
რომ მე ის უბრალოება შევიცანი,
ვიპოვე,
რომელსაც მოვასმენინებ საკუთარ სიჩუმეს.

მუსიკა და ჰიპნოზი.
ჰაერი და წყალი.
ფრენა და უკვდავება..

ა-მი'ნ!..

ახალი ფოტო. ფურცელზე ფანქრითა და ტუშის კალმით დახატული მინიმალისტური ნახატები ზოგი პასპარტუში, ზოგი მის გარეშე :)

სურვილისამებრ, შეგიძლიათ გაეცნოთ ქვემოთ მოცემულ ბმულებს ...
გამოიწეროთ ჩემი ინსტაგრამი — instagram.com/nikadzamiashvili
გაეცნოთ ჩემი რჩეული ნახატების გვერდს — facebook.com/ndzkart
იხილოთ ვიდეო — youtube.com/watch?v=MUZ9HKcyV8o
და ასევე გამოიწეროთ youtube არხი — tiny.cc/inkchz

შენ ვიღაცა გითვალთვალებს,
ვიდეო კამერა არის მუდამ ჩართული,
რომელიც იწერს შენს ყოველ მოძრაობას და ხმას.
დასმულ კითხვაზე პასუხი უბრალოდ ცხოვრებაა.

კავშირი სხვა სამყაროებთან
სულების, შიშებისა და მოჩვენებითი შუქის სახით.
ყოველი გასული წამი მომდევნოსთვის ისტორიაა,
რომელზეც შესაძლოა გიყვებოდე პოეზიით ან მხატვრობით.

რამდენჯერ ვეცადე მედიტაცია,
მაგრამ გონება სრულად ვერანაირად გავთიშე,
ვერც აზროვნებით, ვერც სუნთქვისა და ვერც სხვადასხვა მოძრაობით.
ბევჯერ განმიცდია ჰიპნოზი მუსიკის სახით.

მე ვარ გზა, რომელზეც გავლისას ან ფეხი დაგიცდება,
ან ვერ იგრძნობ საკუთარ წონას,
თითქოს ღრუბლებს ზემოთ ფეხშიშველი დაიარებოდე.

მთებში უსაზღვროდ სიარული უკან მოსაბრუნებელი გზის გარეშე.
მსურს უდაბნოში დაკარგვასავით ვიარო მთებში,
იმ იმედით რომ ბოლოს ვნახავ შუქს, რომელიმე ქოხიდან.
ელვის პრესლი, ჯიმ მორისონი, ვიქტორ ცოი
ისმოდეს ჩემს ყურსასმენებში.

სნუპდო ... კითხვის გაგრძელება »

"სიყვარული არის მარხვა, რომელიც არ ხსნილდება" — ლაშა მარგიანი

ნახატი — "ბოლო აციმციმებამდე"
Oil on canvas / 100 X 70

რუსთავი / დავით გარეჯის 15 (ჩემი კორპუსის პირდაპირ ქუჩის მხრიდან)

"სიყვარული არის მარხვა, რომელიც არ ხსნილდება" — ლაშა მარგიანი

ნახატები:
1. Woman character. mood..
Oil on canvas / 100 X 70

2. Sad woman "I love you"
Oil on canvas / 100 X 60

რუსთავი / დავით გარეჯის 15 (ჩემი კორპუსის პირდაპირ ქუჩის მხრიდან)

#აქარისლუკა
#ამცხოვრებისდედაც

როდესაც საკუთარ თავსაც არ გავხარ
როგორი ემგვანები სხვას
ან რა საჭიროა ვინმეს ჰგავდე
ყველას საკუთარი მისამართი გვაქვს
თუნდაც ხვალე
შემთხვევით გადაიკვეთოს ჩვენი გზები
გავჩუმდები
და წამოვალ უკან
საიდანაც ვისწავლე ფრენა
მაგრამ ვერ გავცდი საკუთარ ქალაქს
საიდანაც ვისწავლე ხატვა
მაგრამ ჩემს გარდა არავინ იცის ამის შესახებ
საიდანაც ახლოა გამარჯვება
სულ რამდენიმე მეტრი მაშორებს მასთან
მაგრამ არ ვიცი მათემატიკა
მესმის ნაბიჯების მუსიკა
და იმ ხალხის კივილი
ვინც ვერ დადის ჩემს გვერდით
სამივე გაგებით
თუ იმის იქით წახვედი აზრებში
გამაჩერე და მეოთხე მეხუთე მეექვსე მეშვიდე
მითხარი მითხარი მითხარი
მესაუბრე
იქნებ შევძლო გავუგო საკუთარ თავს
და ამით დაგეხმარო
მე ხომ წვეთი ვარ რომელიც თმის ერთ ღერზე ჩამოგეკიდე
ან ბანაობისას
ან ქუჩაში წვიმის დროს
ან როდესაც შეგასხი წყალი
არ გახსოვს
არაუშავს ყველაფერი ხდ ... კითხვის გაგრძელება »